بازی های H&S همیشه به خاطر سبک خود جای بسیار زیادی برای شاخ و برگ دادن و پیشرفت دارند ، از مهم ترین مثال هایی که می شه در این رابطه بیان کرد همین بازی NG3 می باشد که به تازگی توسط Team Ninja ساخته شد و به باز هم مانند همیشه توسط Team Ninja منتشر شد ، اما دقیقا همان مقدار که ممکن است یک عنوان H&S پیشرفت کند ، به همان میزان ممکن است باعث نابودی یک عنوان شود ، پیشرفت و پسرفت را می توان به زوجی مثال زد که در صحنه ی نمایش این بازی با یکدیگر رقص آتشینی به راه انداخته اند ، گاهی پیشرفت مرکز توجه است و گاهی پسرفت به نقطه ی اوج خود می رسد و هیچ کدام تا آخر به دیگری برتری نمی یابند ، و این شما هستید که پای این برنامه میخکوب شده اید !

NG3 یک گام بلند در بخش داستان برداشته است و به جای طراحی یک داستان معمولی و کلیشه ای که تنها زمینه ای برای کشت و کشتار باشد ، این بار شاهد یک داستان نسبتا پیچیده تر هستیم وقتی برای اولین بار بازی را آغاز می کنید بدون هیچ مقدمه ای از زاویه دید یک قربانی به دنیای بازی نگاه می کنید و ریو ( نام او به معنی اژدهاست ) در حال فروبردن شمشیر خود ( Dragon Sowrd ) در بدن آن قربانی خواهید دید . او بعد از کشتن قربانی می ایستد و شمشیر خود را به یک حرکت سریع تمیز می کند و به آرامی ماسک خود را از صورت بر می دارد و شما چهره ی حقیقی این نینجا را خواهید دید ( چهره او بی شباهت به کراکتر های بازی FF نیست ) سپس او به لبه ی برج می رود و بلافاصله با مجسمه ی عظیمی رو به رو می شود و بلافاصله شما اولین تجربه ی جنگ به صورت QTE را در بازی تجربه می کنید و درست در زمانی که گویا ریو کار مجسمه را ساخته نوری صفحه را فرامیگیرد و شما با یک فلاش بک به عقب بر می گردید ، زمانی که ریو توسط Mizuki McCloud از یک گروگان گیری باخبر می شود که گروگان چیزی نمی خواهد جز : ریو هایابوسا !
و داستان با حمله ی ریو به محل گروگان گیری پیش می رود و در ادامه وی با یک کیمیاگر قرمز پوش به نام Regent of The Mask رو به رو می شود و در همان ابتدا معلوم می شود که دشمن نهایی شما همین کیمیاگر قرمز پوش و در این جا شما برای اولین بار به او درگیر می شوید و ریو بلافاصله او را حریفی قدرتمند می یابد اما در نهیات می تواند ضربه ای با شمشیر خود به او وارد کند ، و درست در جایی که انتظار دارید کیمیاگر به زمین بی افتد ریو توسط طلسم Grip of Murder آلوده می شود این تلسم به طوری عمل می کند که شخص مبتلا شده باید تقاص تک تک روح هایی که از جسمشان جدا کرده است را بدهد ( این درحالی است که شما در چن دقیقه ی گذشته یکی از افراد دشمن را که به شما التماس می کرد را کشته اید ) و همین جا داستان پر پیچ و خم بازی تازه به نقطه ی اوج خود می رسد ، در این بازی ریو علاوه بر دشمنان بیشمارش (!) باید با روح خود و دیگران نیز دست و پنجه نرم کند ...

همان طور که دیدی این بار بازی با یک حمله ناگهانی به ریو شروع نشد و همین نقطه ی مثبت داستان می باشد ، در بخشی دیگر که ریو در رویا هایش گیر می افتد شما به لوکیشن های بازی قبلی بر می گردید و این نشان دهنده ی آن است سازندگان به سری بازی وفادار بوده اند .
از طرفی می توانحذف شدن برخی از کراکتر های اصلی را ضعف این نسخه دانست که البته با ورود شخصیت های جدید به بازی این مشکل تا حدی پوشانده شده است ، اما همچنان ضعف درگیری های بی مورد وجود دارد برای مثال شما در بخضی از داستان به یک محیط جنگی حمله می کنیدو دقایقی بعد از آن خارج می شوید درواقع سازندگان برای ایجاد تنوع محیطی ایم کار را انجام داده اند و بازی را از آزمایشگاه و مکان های بسته به جنگ و برج های مرتفع کشاندن اما باز هم گاهی گیمر از خودمی پرسد ( که من اینجا چه کار می کنم )


اما مهم ترین فاکتور این سری باز چیزی جز گیم پلی نیست ، متاسفانه در کشور ما این عنوان به دلیل سبک و البته درجه سختی خود چندان محبوب نیست اما طرفدار های دو آتیشه ی بازی حتما نسخه های قبلی را به یاد دارند ، جالب است بدانید یکی از مهمترین خصوصیت این سری سختی بیش از حد آن است به طوری که روی درجه سختی معمولی ( در نسخه های قبلی حال ساده و یا EASY وجود نداشت ) به معنای واقعی کلمه اشک بازیکن در می آمد و ممکن نبود شما بازی را به اتمام برسانید و در عین حال کمتر از 20 بار کشته شده باشید ، این خصوصیت هم خوب بود و هم بد ، خوب به آن دلیل که جزابیت بازی دوچندانمی شد و شما در حین بازی کردن احساس نمی کردید که با یک هوش مصنوعی بی شعور طرف هستید ( چیزی که در عناوینی چون AC خیلی به چشم می آید ) و بد به آن جهت که هر کسی به طرف بازی جذب نمی شد و شما خیلی زودبعد از بار ها و بارها کشته شدن در یک باس فایت بازی را کنار می گذاشتید . سازندگان این بار تصمیم گرفتند این مشکل را حل کنند و بازار شایعات مبنی بر آسان شدن گیمپلی به سرعت در شبکه مجازی اینترنت پر شد و کمی بعد توسط سازندگان تایید شد که قرار است یک MODE به عنوان مد HERO در بازی گنجانده شود که بازیکنان آماتور ازآن لذت ببرند ( که بازیکنان آماتور این را مدیون کارگردان سابق بازی هستند که با خروجش از تیم سازندگان این مود در بازی گنجانده شد )
همان طور که گفته شد شما در حالت داستان اگر بر روی درجه سختی HERO بازی کنید می توانید بدوت ترسیدن از مرگ به اجرای کمبو ها و نینپو ها بپردازید و خیالتان راحت باشد که خود باز در صورت لزوم جاخالی و یا دفاع می کنید ! بله این مود به حدی راحت است که شما می توانید سرتان را از صفحه ی تلوزیون بچرخانید و SMS دوست خود را جواب بدهید و همزان با فشردن کلید x , Y در 360و یا مربع و مثلث در PS3 دشمنان را به راحتی نابود کنید . اما دیگر مود های بازی که شامل معمولی ( همان دشوار خودمان ) و سخت ( همان غیر ممکن خودمان (!) ) بازکنید و با همان سختی گذشته به بازی کردن بپردازید ، که به شخصه توصیه نمی کنم که مود HERO را انتخاب کنید .
جدا از درجه ی سختی در بازی تعداد زیاد کمبوی قدیمی و جدید وجود دارد که با زدن کلید مخصوص می توانید لیست آنها را مشاهده کنید و همچنین مثل گذشته میتوانید از نینپو ها (NINPO) استفاده کنید و موجی از ضربات را به دشمن بزنید البته این سیستم کمی تغییر کرده به طوریکه شما نمی توانید در هر جا که خواستید با فشردن کلید مخصوص آن را شارژ کنید بلکه باید کمی از جنگ شما بگذرد و شما قدرت لازم برای اجرای آن را پیدا کنید و در نهایتدر میان درگیری از آن استفاده کنید ، این موضوع جندان جالب نیست زیرا در نسخه های قبلی این نیپو ها که شما می توانستید قبل از رسیدن دشمن به شما آن را شارژ کنید دیگر وجود ندارد و این که شما در میان نبرد وبا شارز کردنآن باید ضربات زیادی را تحمل کنید خصوصااین که شخصا احساس می کنم که در این نسخه نینپو ها چندان مرگ بار نیستند چون در نسخه های قبلی اجرای نیپو می توانست سرنوشت مبارزه را عوض کند اما در این نسخه با توجه به سیل بیشتر دشمنان و همچنین تعداد ضربات کمتر در آن کمتر کاربرد دارد ، البته در مقابل ریو می تواند پس از یک درگیری شدید و پر کردن نوار مخصوص سبک دیگری از قدرت خودرا به نمایش بگذارد و با فراخواندن آزدهای نما خود دشمنان را دریک انیسمیشن زیبا ( که به سرعت تکراری نمی شود ) نابود کند .
گیم پلی همچنان شامل شوریکن ( ستاره های پرتابی نینجا ) بی خاصیت می باشد که بیشتر ظاهر سازی هستند تا کاربردی ( نینجای بدون شوریکن ؟ ) همچنین سلاح های قدیمی مانند داس و شمشیر های دوگانه و البته تیروکمان ( که در این نسخه روی درجه ی HERO به صورت خود کار نشونه گیری می کند ) می باشد .
در این سری بازی مبارزات مخفیانه به سدت جای خود را نشان می داد چون معمولا شما با دشمنان بیشماری که به سوی شما سرازیر میشوند در گیر می شوید و خبری از بارزات مخفیانه نیست ( که این برای ی بازی نینای عجیب است ) در این نسخه سامل سبک ساده ای از این مبارزات هستیم که ریو در جا های مخصوصی دشمن را بدون جلب توجه او می کشد ( اما دیگران سریع می فهمند چون روش کشدنش کمی زیادی خشن و پر سر وصداست ! )

بخش دیگر گیم پلی که شامل رد شدن از موانع و بالارفتن از در و دیوار تغریبا به همان شکل سابق بازگشته است با این تفاوت که بالارفتناز دیوار چیزی شبیه به سینه خیز رفتندر بازی COD می باشد !
این بار در بازی بخشی به عنوان مود آنلاین وجود دارد که در آن جا می توانید با دوستان خود به سبک نینجایی مبارزه کنید که این بازی ها بی شباهت به حال آنلاین سری AC نیست و توانسته است به خوبی آلمان های آن را در خودجای دهد و ارزش دارد که برای آن وقت بگذارید .

گرافیک با دقیقا کراکتر پسرفت در همان رقص آتشینی است ه در مقدمه گفته شد ، اگر چیزی قرار باشد نمره و میانگین این بازی را کاهش دهد همین بخش است ، طراحی بازی مثل گذشته به دو بخش هنری و فنی تقسیم می شود .
بخش هنری بازی که شامل طراحی محیط می شود بیسار عالی کار شده است ، طراحی خود ریو و دشمنان پر تعدادش ، طراحی محیط با جزئیات بالای آن (خصوصا در مرحله ای که ریو در رویای خود می جنگد ) شما را وادار به تحسین آن می پردازد ، اما در مقابل طراحی فنی پر از مشکلات ریز و درشت است ، دراین میان طراحی مزخرف آب و سایه زنی . کیفیت بافت بسیار بد و مربوط به نسل گذشته ی برخی از بافت ها خصوصا جنگی و دیوار های محیط بسته از مشکلاتعجیب آن است .
تصور کنید شما در مبارزه ، اژدها ریو را ظاهر کنید و اژدها در آخر کار خود به آسمان برود ، این انیمیشن که همان طورکه آشاره شد خیلی زود تکراری می شود در محیط های بازی خیلی خوب عمل می کند اما در محیط های بسته با رفتن در محیط تاریک سقف به سدت تو ذوق می زند ! البته سازندگان با تغییر جهتا زاویه دوربین سیع کرده اند کمی این مشکل را پوشش دهند اما چندان موفق عمل نکرده اند .
یکی از مهمترین نقاط قوت این بخش مربوط می شود به طراحی خون . خون در بازی حرف اول را می زند و انصافا سازندگان در این بخش چیزی کمنگذاشته اند به طوری که شما زمانی که به دشمن ضربه میزنید خونی که از او به زمین میریزد و یا به هوا می رود و یا لباس دشمن و ریو و یا حتی سلاح را کثیف می کند بسیار زیبا طراحی شده ، خصوصا طراحی خونی که به صفحه تلویزیون می پاشد خیلی عالیاست چون در همان جهتی که ضربه وارد شد قرار می گیرد و حالت خطی جالبی به خود می گیرد ( نه مانند سایر بازی ها که یک دایره خونی بر روی صفحه ایجاد شود ) ، انیمیشن زیبای پاک کردن خون روی سلاح ها از دیگر نقاط قوت طراحی خون بازی است که می توان به آناشاره کرد .
متاسفانه در این بازی یکی از بزرگترین خصوصیات این سری وجود ندارد و آن هم قطع شدن دست و پا و سایر اعضای بدن است که در این بازی حذف شده به طوری که با ضربه زدن شما به دشمن دریای از خون ایجادمی شود ولی هیچ عضوی قطع نمی شود. البته با وجود طراحی متوع محیط ( از بیابان تا جنگل و برج های عظیم ) کمی این مشکل کمتر بهچشم می آید
دربخش صداگذاری به غیر ازتکراری شدن صدای کمبو ها و دشمنان به مورد منفی دیگری نمی توان اشاره کرد ، البته کیفیت موسیقی بازی نسبت به حال اکشن سری های قبلی کمی متفاوت شده است اما باز هم اشکال خاصی به آن ووارد نیست . صدا گذاری در حد مطلوب است هرچند که گاهی زیر نویس صدا ها عقب و جلو می ماند.





خوب : یک NG دیگر ، اکشن سریع و بی نقص ، داستان خوب برای یک عنوان H&S ، طراحی خوب خون و نینپو ها

بد : آسانی بیش از حد مود HERO و سختی بیش از حد مود های دیگر ، مشکلات عجیب گرافیکی ، رفتن کارگردان اصلی این سری ، حذف قطع شدن دست و پا

نمرات :
داستان : 8
گیم پلی : 9
گرافیک : 7.5
صداگذاری : 8
نمره ی کلی بازی : 8.5
ارزش تکرار : B

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: